Over stoppen, beginnen en schrijven

6 jaar, 279 blogs en 43 samenwerkingen.

’t Zijn maar cijfers, maar ze vatten de creatiefste jaren van m’n leven mooi samen. Elk weekend kroop ik in m’n bubbel. Maakte ik nieuwe recepten. Groeide ik in m’n fotoskills en schreef ik artikels uit. Zonder doel of plan. Of toch. De drang om te creëren. Om creatief te zijn. Om m’n eigen plekje online te vullen met woorden en passies.

Het was een schone tijd. En hij is net zo organisch gestopt als hij ooit startte. 

De komst van m’n lieve dochters Alix en Ellie nam de tijd over die ik vroeger in de keuken en aan m’n laptop doorbracht. Met een allesomvattende liefde deden ze de weken in fast forward passeren. En die blog? Die bleef op een laag pitje. 

Ik heb het vaak geprobeerd. Om het nieuw leven in te blazen. Maar dat nieuw leven kwam in een andere vorm. Zacht en roze. En dat was alles wat ik nodig had. M’n plekje online, dat stierf een pijnloze dood. Het was mooi geweest. Een afgesloten hoofdstuk.

Vandaag weet ik één ding zeker: na elk afgesloten hoofdstuk komt een vervolg. Een sequel, als het ware. Een paragraaf die voortvloeit uit de vorige. Beïnvloed door en doordrenkt van. 

Het kriebelt de laatste tijd weer. Om te schrijven voor mezelf. Om die hersenspinsels in m’n hoofd een papieren leven te geven. Of een digitaal. Als we ’t dan toch over semantiek hebben. En dus kom ik langzaam weer in gang. Als een oude diesel die wat tijd nodig heeft. Tijd om te voelen welke vorm het mag krijgen.

En ik ben dankbaar. Dankbaar dat ik al een nieuwe plek online heb gecreëerd. Gevuld met ondernemers die het ook zachter willen. Die hun creativiteit in hun schrijfsels willen stoppen, maar niet altijd goed weten waar te beginnen. Die voelen dat er meer in zit. Dat wat ze te vertellen hebben een platform verdient. Een plek waar er ruimte is voor nuance. Discussie zelfs. Een plek om buiten de lijntjes te kleuren en te zeggen waar het écht op staat.

Ik begin vandaag.
En jij?